Mooie fragmenten doen er niet toe

Gustave Flaubert in een brief aan Louise Colet:

Werk. Denk na, denk vooral na, condenseer je gedachten, want je weet dat mooie fragmenten er niet toe doen. Eenheid, eenheid, daarin ligt alles besloten. Samenhang, daaraan ontbreekt het al onze tijdgenoten, zowel de grote als de kleine. Concentreer je stijl, maak er een weefsel van dat soepel is als zijde en sterk als een maliënkolder. Mijn verontschuldigingen voor deze adviezen, maar ik zou je alle dingen willen geven, die ik voor mezelf wens.*

Twee soorten trainingen
Je kunt het ongelofelijk veelzijdige aanbod aan schrijftrainingen indelen in twee categorieën.

De eerste categorie richt zich op het losmaken van creatieve vermogens: het schrijven van fragmenten naar aanleiding van een suggestie. Erg leuk om te doen, erg leuk om te geven ook. Lees “Mooie fragmenten doen er niet toe” verder

Workshop Familieverhalen

Op verzoek geef ik workshops Familieverhalen. Hier een beschrijving van de inhoud, plus enkele ervaringen van deelnemers.

In deze workshop verken je een dag lang wat je over je familie zou willen schrijven. Je experimenteert met ter plekke geschreven fragmenten, waardoor je nieuwe aspecten ontdekt aan verhalen die je al lang dacht te kennen. Na een dag schrijven ga je vol nieuwe plannen naar huis. Lees “Workshop Familieverhalen” verder

Getipt!

  • Vóór de boekenweek 2011 werd Familieverhalen getipt door NRC-boeken.
  • Boekcrossing is een geweldig initiatief van fanatieke boekenlezers die elkaar boeken doorgeven, recensies schrijven en boeken op openbare gelegenheden achterlaten zodat anderen ze kunnen lezen. Hier enkele recensies van Familieverhalen door gebruikers van Bookcrossing.

presentatie Familieverhalen

Zo’n presentatie van eigen werk, is dat alleen maar ijdelheid? Ik dacht van wel. Tot deze presentatie van Familieverhalen. Een bijeenkomst die heel vrolijk was  en vol! Met praatjes van schrijfster Judith Uyterlinde en mijzelf en een introductie van redacteur Laurens Ubbink. En daarna signeren en borrelen met de vele vrienden en bekenden – en familie. Sommigen hadden honderden kilometers gereisd om erbij te zijn, op een doordeweekse dag. Zo lief!

Hoewel ik helemaal niet houd van rituelen bleek nu dat de rituele functie van deze presentatie groot is geweest. Zo’n bijeenkomst markeert de overgang van maanden alleen in je kamertje zwoegen op een tekst naar het publiek maken van je gedachtegoed.  Vóór de presentatie voelde ik me vaak verlegen met die publieke kant van het boek. Nu ben ik eroverheen: het boek is niet langer van mij maar van de wereld. Wat een rust!

‘Familieverhalen’ op tournee

Ter gelegenheid van de Boekenweek 2011 geef ik enkele lezingen in het land.

17 maart: Boekhandel Verwijs, Selexyz, Den Haag.

20 maart: (onder voorbehoud) Van Gennep, Rotterdam

22 maart: Boekhandel Iwema, Assen.

23 maart: Boekhandel Van der Velde, Groningen: presentatie, met onder meer Judith Uyterlinde.

24 maart: Bilthovense Boekhandel, Bilthoven

Een stadse bij de varkens


Ik ben geen uitgesproken liefhebber van dieren. Ik vind ze een beetje eng. Maar een aantal jaren geleden heb ik wel een boek geschreven voor het InnovatieNetwerk van het Ministerie van Landbouw over Agroparken. Destijds heb ik tijdens het schrijven van dit boek geen levend varken gezien. Daar moest eens verandering in komen, vond ik. Dus heb ik, in het kader van een maf kunstproject van de Peergroup, 24 uur op vier Bunte Bentheimers gepast. En er een essaytje over geschreven dat nu in een mooi boekje staat – en hier als pdf te lezen is: Een stadse bij de varkens.

De jurkjes van Tomoko Mukaiyama


Wonderschoon, deze installatie van 12.000 witte zijden jurkjes. Een kathedraal van jurkjes, stuk voor stuk in patronen vastgeknoopt. Je sluipt op kousenvoeten door gangetjes van jurken en komt dan terecht in een koepel, eveneens van jurkjes. Je krijgt pijn in je nek, van pure bewondering.

De installatie is het werk van de Japanse musicus en kunstenares Tomoko Mukaiyama. Met behulp van Japanse architectuurstudenten zijn de gangen en koepels ontworpen. Drie weken lang hebben haar medewerkers de jurkjes aan de netten vastgeknoopt. Hij was in 2010 te zien in het Groningse Kruithuis.