Auteur: Tanny Dobbelaar

Wis je sporen

Een ambitieuze fotografe laat ieder jaar haar allerbeste foto’s zien aan een gerespecteerde oude rot in het vak. Elk jaar verdeelt de man de stapel in goede en slechte foto’s. Elk jaar ziet de oude man echter dezelfde foto terugkeren. Het is een landschapsfoto, matig van kwaliteit.

‘Waarom houd je toch zo van die ene foto’, vraagt de oude man uiteindelijk. ‘Ik vind hem echt niet goed!’ ‘Maar ik heb er een hele hoge berg voor moeten beklimmen’, sipt de fotografe.

Deze parabel komt uit The Writing Life van de Amerikaanse schrijfster Annie Dillard. Ze wil maar zeggen: “Process is nothing; erase your tracks. The path is not the work.”

Workshops voor schrijvers, promovendi en (mee)denkers: werken aan wat je belangrijk vindt

Ik begeleid mensen die willen werken aan wat ze belangrijk vinden.  Schrijven kan daarbij een hoofddoel zijn –  een boek, een beleidsstuk of een essay dat impact heeft – maar ik geef ook workshops waar schrijven vooral een middel is, bijvoorbeeld om een tentoonstelling te maken, een documentaire, of om gebaande paden te verlaten of om een draagvlak te creëren dat niet vervliegt.

Hoe leuk ik het ook vind en hoe goed ze ook ontvangen worden, toch ga ik per 1 januari 2023 nog maar een beperkt aantal workshops per jaar geven. Daaronder:

– Een cursus essayeren voor de Schrijversvakschool Groningen.
– Een besloten workshop opinie-artikelen schrijven voor filosofen.
– Een besloten workshop ‘hoe werk ik aan mijn proefschrift’ met speciale aandacht voor de centrale onderzoeksvraag én voor het schrijfproces, inclusief het omgaan met faalangst en uitstelgedrag.

Wil je graag dat ik een workshop kom geven? Mail of bel me, dan kijk ik of we plannen kunnen maken!

Zwangerschap kun je ook niet proberen

In de inleiding op Kaas, zoals gepubliceerd in tijdschrift Forum, schrijft Willem Elsschot over stijl. Hij vergelijkt schrijven met componeren, waarin de schrijver helaas slechts met armzalige, ‘jammerlijke’,  woorden kan werken. Maar de principes zijn vergelijkbaar. Lees:

Van af den aanhef, want een boek is een lied, moet men het oog houden op het slotakkoord, waarvan iets door ’t heele verhaal geweven moet worden, als het Leitmotiv door een symphonie. De lezer moet geleidelijk een gevoel van onrust over zich voelen komen, zoodat hij zijn kraag opzet en aan een paraplu denkt, terwijl de zon nog in haar volle glorie staat.

Lees “Zwangerschap kun je ook niet proberen” verder

Podcast: hoe schrijf je sneller een effectieve e-mail?

De meeste mailtjes schrijf je even snel-snel-snel. Toch kost het schrijven van een belangrijke e-mail vaak meer tijd dan je van plan bent.

Hoe schrijf je sneller een mail die áánkomt, die overkomt?

Deze podcast bevat enkele tips en trucs, zoals:

  • hoe spreek je je lezer aan?
  • Hoe begin je een e-mail?
  • Hoe vertel je de boodschap op een effectieve manier?
  • Hoe sluit je af?

Luister hier:

Lees “Podcast: hoe schrijf je sneller een effectieve e-mail?” verder

Teken je huis

Voor mijn workshop ben ik altijd op zoek naar manieren om mensen nieuwe inzichten te geven over wat schrijven is. Onlangs gaf ik een oefening aan studenten architectuur, mensen die van nature liever tekenen dan schrijven. Een hele eenvoudige oefening – een hele goede ook. Daarom deel ik hem hier.

Lees “Teken je huis” verder

Het essay is een zinnelijk genre

Eigenlijk is het begrip essay een onhandig containerbegrip geworden dat vaak alleen maar verwarring oproept. Pleidooi voor een andere term die meer recht doet aan de zinnelijke kant van het genre

Binnenkort ga ik weer les geven aan tweedejaars van de Schrijversvakschool.  Dat zijn ambitieuze mensen die goede fictie willen schrijven, maar van de school ook een vak essay moeten volgen.

Lees “Het essay is een zinnelijk genre” verder

Vier overwegingen bij het schrijven van een familiegeschiedenis

Etty Hillesum schreef in haar dagboek Het verstoorde leven: ‘Men kent iemands leven niet wanneer men de uiterlijke feiten kent. Om iemands leven te kennen moet men zijn dromen kennen, zijn verhouding tot zijn verwanten, zijn stemmingen, zijn teleurstellingen, zijn ziekte en zijn dood.’ Lees “Vier overwegingen bij het schrijven van een familiegeschiedenis” verder

Drie valkuilen bij het schrijven van ‘ik’

Schrijvers van essays en informatieve artikelen moedig ik altijd aan om ‘vanuit’ henzelf te schrijven, om hun eigen kennis en ervaring als uitgangspunt te nemen voor wat ze willen vertellen.

Schrijven vanuit jezelf voorkomt namelijk dat je gaat schrijven vanuit een alwetend perspectief – en bij non-fictie is niets zo vervelend als dat (bij fictie trouwens ook, maar dat is een ander verhaal).

Lees “Drie valkuilen bij het schrijven van ‘ik’” verder

Jonge wetenschappers essayeren

Bijzonder trots ben ik op de tien jonge wetenschappers die ik heb begeleid bij het schrijven van een essay over hun onderzoek rondom disability studies. De essays verrassen door hun onderwerpen en zijn ook nog erg goed geschreven!

Opdrachtgever voor deze bundel was Disability Studies in Nederland en ZonMw, de organisatie die onderzoek in de gezondheidszorg financiert.

Lees “Jonge wetenschappers essayeren” verder

Vastlopen is een manier van bang zijn

Ooit volgde ik een fotografiecursus. Dat was nog in het analoge tijdperk, toen je nog in het pikkedonker moest proberen een filmpje uit een rol te trekken. Waarbij je met ademstokkende chemicaliën ging rommelen om het wonder van het ontwikkelen zelf te kunnen bijwonen (oma vertelt!).

Zet één stap vooruit
Ik leerde op die cursus dat ik een onpraktisch type ben. Het idee van films ontwikkelen vond ik aantrekkelijker dan de praktijk.

Zelf foto’s maken bracht me veel meer plezier. Daarin kwam ik vooruit, ook door commentaar van onze fotografie-docent. Vooral één opmerking is goed blijven hangen: ‘Zet, voordat je afdrukt, nog één stap vooruit.’ Lees “Vastlopen is een manier van bang zijn” verder